mar 03 2011
Pamiętam z czasów dzieciństwa, gdy na wszelakich jarmarkach, bazarach albo odpustach grano w kości z sześcioma kolorami. Taka polska ruletka w obstawianie kolorów z reguły napędzała pieniądze do kieszeni organizatora-bankiera tej gry. Działały tu proste zasady rachunku prawdopodobieństwa, które sam potem próbowałem wykorzystywać w grze z kolegami z podwórka.
sty 10 2011
Dzisiaj znów wracam do snucia prognoz na przyszłość. Dlaczego to robię? Ponieważ należy wypracować sobie prawdopodobny (nie koniecznie prawdziwy) scenariusz rozwoju wypadków na przyszłość. Mówiąc potocznie, trzeba czegoś w życiu się trzymać, a nie bezwiednie płynąć z nurtem. Wcale nie chodzi także o to, aby pochwalić się sprawdzalnością i wykreować się na jakiegoś guru rynków finansowych. Takich znawców mamy pod dostatkiem w różnej maści mediach i nie zamierzam z nimi konkurować. Zresztą bliżej mi do poglądu starożytnych Scytów, którzy palili na stosie wróżbitów, których prognozy notorycznie się nie sprawdzały! Może przydałaby się taka niekoniecznie krwawa selekcja wśród dzisiejszych analityków finansowych i przeprowadzających sondaże polityczne?!
lis 27 2010
Dla młodych ludzi emerytura to jest temat tak odległy, jak wyprawa na Marsa. Dla starszych roczników niestety to już nie są żarty. W oczy zagląda im widmo życia w nędzy bez pieniędzy, o czym pisałem przeszło dwa lata temu. Sam będąc pytany o tą kwestię, odpowiadam, że liczę tylko na siebie a nie na państwowy ZUS (Zakład Utylizacji Szmalu). Według moich szacunków (o ile dożyję..) państwowa emerytura wystarczy mi prawdopodobnie na chleb i wodę oraz paczkę cukierków dla wnuków;-) Tak z reguły kończy się ta bajka, gdy chcemy interes życia robić z lisem doglądającym kurnika. Obym się mylił …
sie 01 2010
Nikt nie lubi płacić podatków, ale skoro muszą być, to powinny nie zabijać ducha przedsiębiorczości. Druga rzecz ten raz otrzymany pieniądz z pracy własnych rąk i umysłu nie powinien być opodatkowany ponownie, gdy chcemy go najzwyczajniej zaoszczędzić na lokacie na przyszłe wydatki. Niestety ktoś nam kiedyś rzucił belkę pod nogi i nałożył domiar za naszą gospodarność. Nie dawno oglądając leniwie naszego „złodzieja czasu” znów mi mignęła w oczach ta dawno niewidziana belka, tym razem w naszym super-banku. A ponieważ jestem człowiekiem trochę przesądnym, miałem złe przeczucia i zacząłem martwić się o mój portfel. W międzyczasie pojawiła się energetyczna emisja akcji byka Tauron, po której poczułem się, jakby mnie pominięto przy rozdawaniu darmowych posiłków. Cóż, pomyślałem tak naprawdę nikt mi tego obiadu nie gwarantował, chociaż kampania zachęcająca do zakupu była taka kusząca! Myślę sobie to już może koniec elektrycznych kłopotów, włączam szklany ekran i zostałem porażony prądem o 23 MegaVATach!!! Tym razem poczułem się lepiej, to już nie jest tylko mój problem;-)
maj 20 2010
Miałem pisać o mojej propozycji „Miliona w portfelu”, ale postanowiłem odłożyć ten wpis na później. Przyczyną tego jest następny dramat rozgrywający się na naszych oczach spowodowany przez żywioł wody. Aborygeni chociażby z Australii powiedzieliby, że ziemia płacze i upomina się o swoje prawa. Nasz świat z ekologią jest już od dawna na bakier. Niestety, jak zwykle człowiek jest sam sobie winien. Wykarczowanie pierwotnej roślinności wokół rzek i ich uregulowanie oraz budowanie różnych kaskad przyczyniło się do spotęgowania niszczącej siły żywiołu wody. Z drugiej strony rząd z powodu dziury budżetowej oszczędza na działaniach prewencyjnych – przemyślanej budowy tam i wałów ochronnych.
kwi 22 2010
W mediach i na billboardach ulicznych znów rozpętała się nagonka, aby skłonić leszczy do zakupu akcji PZU. Sytuacja nie jest dziwna, bo zwykle tak się dzieje przy prywatyzacji sreber rodowych Skarbu Państwa. Tym razem bajońskie kwoty zainkasuje dodatkowo Eureko a na straży tej uczty (za powodzeniem emisji) stoją wynajęte rekiny finansjery światowej typu Credit Suisse, Morgan Stanley, Deutsche Bank i Goldman Sachs. Pływając w takim towarzystwie, trzeba nieźle uważać, aby nie zostać pożartym przy tym śniadaniu. Miejmy jednak nadzieję, że leszczom uda się pożywić resztkami z pańskiego stołu.
sty 29 2010
Niektórzy czytelnicy pomyślą, że chyba lekko zwariowałem poruszając taki temat. Do napisania zmusiła mnie jednak postawa naszego rzekomo opiekuńczego państwa. Niedawno w oficjalnych mediach zachęca się rodziców, aby dzieci wcześniej o rok puszczać do szkoły. Rodzice nie bardzo kwapią się to zrobić i nie chcą skracać dzieciństwa swoim podopiecznym. Z drugiej strony różnej maści psycholodzy namawiają nas, że to dla dobra dziecka i jego szybszego rozwoju w tych ultraszybkich czasach. Myliłby jednak się ktoś myśląc, że to jest prawdziwy powód. Powód ten wyjawił nam jeden z ministerialnych urzędników, mówiąc bez ogródek, że brakuje kasy na wypłatę emerytur!!!
sty 17 2010
Te tytułowe zasady grają istotną rolę w naszym życiu. Pierwsza zasada „przede wszystkim prostota głupcze” (ang. „kiss” – keep it simple stupid) sprawdza się dobrze, gdy jesteśmy zwykłymi klientami lub chcemy osiągnąć jakieś konkretny cel. Druga zasada „komplikuj jak możesz” (mój autorski angielski odpowiednik to „kick” – keep it complicated kid) jest użyteczna szczególnie w biznesie i negocjacjach, gdy chcemy dużo zarobić (często kosztem klienta) lub wzbudzić podziw i szacunek dla naszych umiejętności. Obie te zasady są na równi skuteczne jak i szkodliwe, w zależności jak je stosujemy. Przejdźmy jednak od etapu teoretyzowania do praktyki.
gru 13 2009
Pilnowanie pieniędzy jest bardziej kłopotliwe niż ich zdobycie. Tą prawdę sformułował francuski filozof Michel de Montaigne, która chyba zawsze jest aktualna. Niedawno o tej bolesnej prawdzie przekonał się pewien chłopiec z Zawiercia, który zauważył zniknięcie pieniędzy ze swojej skarbonki. Młody detektyw wszczął domowe śledztwo i okazało się, że sprawcą tego czynu jest opiekunka dla dzieci. Przy okazji wyszła na jaw także kradzież biżuterii rodziców. W tym przypadku historia zakończyła się bardzo szczęśliwie dla posiadacza skarbonki.
paź 23 2009
Przezorny zawsze ubezpieczony – powiedzenie jak najbardziej trafne, ale czy zawsze? Sam pamiętam, jak będąc dzieckiem silna zawierucha zerwała dach budynku gospodarskiego. Przyjechał przedstawiciel najbardziej znanego ubezpieczyciela w Polsce i spisał protokół szkody z rodzicami. Po długim czasie przyszło pismo zawiadamiające, że nici z wypłaty odszkodowania. Główne uzasadnienie tej decyzji brzmiało: „Takie zjawisko atmosferyczne nie mogło wystąpić w tym czasie i w tej okolicy wedle opinii meteorologów tego szacownego towarzystwa ubezpieczeniowego”. Po takiej sprawie, można na zawsze stracić jakiekolwiek zaufanie do każdego ubezpieczyciela.
