lip 15 2011
Poszukiwacze skarbów
Podatek inflacyjny daje się każdemu we znaki. W końcu drukowane darmowe pieniądze na masową skale musiały znaleźć ujście w rosnących cenach towarów. Prawie wszyscy zaczynają liczyć w swoim portfelu i nie mogą się do końca doliczyć… Dlatego nie dziwi mnie, że klienci coraz częściej odwiedzają dyskonty, które notują rosnącą dynamikę zysków kosztem dużych marketów i galerii handlowych, które tracą swoją klientelę. Dla wielu zostanie łowcą okazji cenowych i poszukiwaczem wszelakich promocji to jedyny sposób, aby związać przysłowiowy koniec z końcem.
Niestety niektórzy Polacy poza zakupami konsumpcyjnymi w swoim budżecie mają długi do spłacenia w obcej walucie. Zadłużenie ciągle rośnie i jest niczym tykająca bomba, która kiedyś wybuchnie. Tutaj w sukurs przychodzi propozycja Pawlaka, aby obniżyć spready na walutowych kredytach i dać możliwość spłaty kredytu w dowolnej walucie bez prowizji i dodatkowych opłat. Wysokie koszty finansowe zaczynają odczuwać nie tylko konsumenci, ale także przedsiębiorcy. Mianowicie domagają się, aby 2-3% procentowy haracz płacony operatorom kart (np. Visa, MasterCard) był przerzucony na klienta i uwidoczniony na paragonie. Okazuje się bowiem, że w innych krajach europejskich ten haracz może być nawet 10-krotnie mniejszy!!! Sam także zrezygnowałem z tej formy płatności w swojej działalności, bo przy niskich marżach, to się po prostu nie kalkuluje! Zresztą sieć Biedronka i Makro od dawna obywa się bez tej formy płatności i w czasach kryzysowych dobrze na tym wychodzi!
Podsumowując ten wątek mamy obecnie czas, gdzie każdy musi dokładnie prześwietlać swoje koszty poczynając od rządu a kończąc na przysłowiowym Kowalskim. Czasami pojawiają się ekscentryczne pomysły oszczędnościowo-racjonalizatorskie. Mianowicie europejscy parlamentarzyści wpadli ostatnio na pomysł, aby doradcy inwestycyjni odpowiadali finansowo za nietrafione rekomendacje inwestycyjne!!! Cóż to byłyby za piękne czasy, gdybyśmy nie mogli stracić pieniędzy na giełdzie:-) Obawiam się jednak, żeby byłoby odwrotnie. Skoro nikt nie mógłby stracić, to nikt nie byłby na tyle głupim, aby bawić się w niedochodowe doradzanie. Tym sposobem zawód doradcy inwestycyjnego przeszedłby do lamusa. Z drugiej strony jakoś nigdy nie zarobiłem jako inwestor kierując się tymi rekomendacjami inwestycyjnymi, więc może jest to jakaś alternatywa…
Tak na koniec jak już wyczerpią się wszystkie pola, gdzie możemy zaoszczędzić, to może się wziąć za prawdziwe szukanie skarbów. Niedawno odkryto w świątyni na południu Indii skarb wyceniany na bagatela 22 miliardy dolarów. Niestety ten pomysł jest nie opłacalny w Polsce. Gdy bowiem skarb ma wartość muzealną to możemy jak do tej pory liczyć na nagrodę (np. dyplom) od życzliwego urzędnika maksymalnie do kwoty 30-krotności średniego wynagrodzenia krajowego. Motywacja jest więc żadna! W Polsce międzywojennej obowiązywały przepisy bardziej przyjazne poszukiwaczom, bowiem znalazcy należała się połowa wartości skarbu! Rzeczy o wartości muzealnej odpadają, więc pozostaje wyprzedaż innych zbędnych rzeczy ze strychu na aukcjach Allegro i ewentualnie nadzieja na nieoczekiwany spadek po bogatej rodzinie albo wygrana w Lotto;-)
Niestety trudno się z Tobą nie zgodzić. Czasy idą coraz cięższe nie tylko z przyczyn czysto finansowych – generalnie lekkie obniżenie poziomu życia i trochę bardziej racjonalne podejście do finansów by wystarczyło (np nie zadłużanie się non stop jak robią to Amerykanie).
Niestety od strony psychologicznej nasze społeczeństwo już teraz „brak rozwoju” uznaje za porażkę, a co dopiero będzie jak nie tylko nie będziemy stać w miejscu (jeśli chodzi o poziom życia) ale jeszcze się cofniemy?
W takich sytuacjach skutki psychologiczne mogą być o wiele tragiczniejsze w skutkach